عاشقانه های یک بچه بسیجی

دلم شکسته و گفتی دلت اگر دل بود

نمی­شکست، ولی خلقت من از گل بود

شکسته­ ایم و به روی کسی نیاوردیم

نماز صبح مسافر همیشه کامل بود

رساله­ ای شده­ ام لب به لب فقط تحریم

که عمر آیه­ ی توضیح این مسایل بود

نهنگ من تو که آب از سرت گذشته چرا

دوباره پیکره­ات روی دست ساحل بود؟

دلم شبیه مدّرس گرفته از اندوه

کسی که رأی خودش هم به خویش باطل بود

به راه راست نخوانم که قبله در تهران

به روی قبله نماها همیشه مایل بود