روحانی

 مثل روحانی که زد از ریشه اصل اقتصاد

نرگس چشم تو افسون می کند حال مرا

ماله کشی

عهد شکن که می شوی بینم و دم نمی زنم

همچو عراقچی که هی ماله به کار میکشد

اذان گفتند و من کاری نکردم... کافرم یعنی؟

نمِ باران نشسته روی شعرم... دفترم یعنی!
نمی‌بینم تو را ابری‌ست در چشم تَرم یعنی

سرم داغ است و یک کوره تبم، انگار خورشیدم
فقط یکریز می‌گردد جهان دورِ سرم یعنی

تو را از من جدا کردند و پشت میله‌ها ماندم
تمام هستی‌ام نابود شد، بال و پرم یعنی

نشستم صبح و ظهر و عصر در فکرت فرو رفتم
اذان گفتند و من کاری نکردم... کافرم یعنی؟

اگر ده سال برمی‌گشتم از امروز می‌دیدی
که من هم شور دارم عاشقی را از بَرَم یعنی

تنِ تو موطِن من بوده پس در سینه پنهان کن
پس از من آنچه می‌ماند به جا؛ خاکسترم یعنی

نشستم چای خوردم، شعر گفتم، شاملو خواندم
اگر منظورت این‌ها بود، خوبم... بهترم یعنی!

خورده است هرکسی ثمر انقلاب را

تا حس کنم نفس به نفس التهاب را

«تنها گذاشت این من بی انتخاب را»

 

پرواز را به قول خودش برگزیده بود

رحمی نکرد غرقه ی امواج آب را

 

می رفت با شکوه و به تیر کنایه بست

با رفتنش جماعت عاشق مآب را

 

در ازدحام سرخ سحر ایستاده بود

تا اهل شام سر نبرند آفتاب را

 

گفتند راویان جهادش که او چطور

شرمنده کرده در دل شب اضطراب را...

 

می تاخت او به دشمن و در خانه مادرش

سنگر گرفته بود حریم حجاب را

 

یک عده نان تازه و یک عده خون دل

خورده است هرکسی ثمر انقلاب را

 

 نانش خمیر باد و زمینش کویر باد

پاشید هرکه بر سرمان بذر خواب را