عاشقانه های یک بچه بسیجی

به بهانه بی توجهی مسئولین به خانه آئینه شهرکرد

مسئولین استان دقیقا به چه کاری مشغولند؟

شاید بتوان استان چهارمحال و بختیاری را در غنای آثار تاریخی جز چند استان برتر در کشور دانست آثاری که همواره برای استانها ظرفیتی عظیم جهت نمایان کردن عقبه تاریخی و فرهنگ غنی آن استان  به شمار رفته و در همه ی استانها برای جذب توریست که خود پویایی اقتصاد استان را به همراه دارد به این آثار تاریخی توجه بسیاری می کنند آنچه رئیس جمهور در اولین سفر تبلیغاتی خود به استان چهارمحال و بختیاری به عنوان آشکارترین مشخصه استان چهارمحال و بختیاری از آن نام بردند بحث توریسم بود

که ظرفیت تبدیل شدن به یکی از بزرگترین کانونهای توریستی کشور را دارد این در حالی است که اما آنچه چندی است در گوشه و کنار استان شنیده می شود بی توجهی مسئولین به ظرفیتهای تاریخی و توریستی استان است که در این میان نقش میراث فرهنگی استان و شهرداری و شورای شهرها  از دیگر ارگانها و سازمانها بیشتر به چشم میخورد میراثی همچون اتاق آئینه شهرکرد که با قدمتی 140 ساله اکنون با نیاز به مرمت و بازسازی بخشی از این تاریخ استان در بی توجهی مسئولین در حال نابودی است ظرفیتی که گفته می شود اگر در یکی از استانهای همجوار چیزی به مراتب کم اهمیت تر از این بناها وجود داشت بارها این ظرفیت را مکانی برای جذب توریست و رونق بخشی به بازار اطراف این مکان تبدیل می کردند اکنون جای سوال که مسئولان فرهنگی جز در به فعلیت رساندن این ظرفیت ها وظیفه ای دارند ؟ آیا جز این است که با ترغیب مسافرین و توریست ها در سفر به استان این استان از بن بست اقتصادی خارج می شود و براحتی می توان در این میان به جذب سرمایه فکر کرد و با سرمایه گذاری معضل بیکاری را نیز بهبود بخشید این در صورتی است که مسئولین استان فارغ از سیاسی کاری و پرداختن به مسائل حاشیه ای اولویتهای استان را شناسائی کرده و در جهت تقویت نقاط قوتی مانند آثار تاریخی و فضای غنی طبیعی که در استانها کمتر دیده می شود به خارج کردن این استان از محرومیت کمک کنند در این میان نکته ای که جای تامل دارد این است همواره سهم استان ما از بودجه ها و اعتبارات کشور بسیار ناچیز و اندک بوده و هست که بخشی از این موضوع بخاطر ضعف برخی مسئولین در ارائه طرحهای کلان و کارشناسی شده در جذب بودجه مورد نیاز جهت پیشرفت و تعالی و خارج ساختن این استان از زمره استانهای محروم می باشد بی توجهی به عقبه تاریخی و آنچه از این استان برای نسلهای آینده به یادگار می ماند جز سرزنش آیندگان و سرخوردگی دلسوزان فرهنگ و هنر این استان را در پی نخواهد داشت معرفی آثار و ابنیه‌های تاریخی برای گردشگران امری ضروری است. درباره‌ی جذب مشارکت بخش خصوصی در حفظ و احیای اماکن تاریخی شهرها   هم می توا به این نکته اذعان داشت که حضور بخش خصوصی در جریان حفاظت و مرمت ابنیه ها و امکان تاریخی موضوعی است که شهرداریها می توانند برای این مهم فضای مناسبی فراهم کنند حاصل کلام آنکه به‌منظور حفظ و احیای فضاهای تاریخی موجود‌، فقرزدایی از پهنه‌های تاریخی و ایجاد امنیت اجتماعی به‌واسطه‌ی جلب مشارکت مالکان اماکن یادشده توسط مدیریت یادشده با مشارکت و همکاری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان و سایر مراجع ذی‌ربط نسبت به ایجاد انگیزه‌های اجتماعی و اقتصادی در استفاده‌ی بهینه از فضاها و اماکن تاریخی موصوف و نیز اعمال نظارت مناسب بر نحوه‌ی استفاده از اماکن تاریخی یادشده نیاز به قانونگذاری و توجه بیشتر مسئولان استان است چرا که این بناها اسناد هویتی ما را تشکیل می دهند و جزو میراث بشری محسوب می شوند. بنابراین مرمت و حفظ این آثار به طبیعی ترین و ماندگارترین شکل ممکن، هنری است که دلسوزی توام با درایت مسئولان را می طلبد.