عاشقانه های یک بچه بسیجی

گمانم عاشقی هم مثل من خون جگر خورده

تو سنگی را رها کردی که بر این بال و پر خورده

خودت گفتی جدایی حق ندارد بین ما باشد

کجایی تا ببینی که جدایی هم شکر خورده

نمی­دانم کجا باید بیفتم از نفس دیگر

درختی را تجسّم کن که از هر سو تبر خورده

غم­ انگیزم، دلم چون کودکی ناشی­ست در بازی

که از لبخندهای تلخ استهزاء سر خورده

شبیه پوشه ­ای در دست مردی گیج و مبهوتم

به خاک افتاده­ ام، در راه او بر صد نفر خورده

هوایم بی تو همچون حال ورزشکار دلخونی­ست

که در دیدار پایانی به اسرائیل بر خورده