شریعتی و طالقانی را چه به  بازرگان ومصدق!!؟

نظریه پردازان  هر جریان فکری سرمایه بزرگی برای جریانات محسوب می شوند بخاطر همین است که همه در تلاشند افراد بزرگ وصاحب کلام را به جریان خود منسوب کنند تا با برندی که با اسم این افراد در راس جریان ایجاد می شود اهداف خود را پیش ببرند. یکی از این جریانات جبهه ملی مذهبی ها هستند که در مبارزات انقلاب نقش اساسی ایفا کردند هرچند اختلاف اساسی با اهداف و آرمانهای نظام در آنها مشاهده می شد اما نادیده گرفتن مبارزات آنان در جهت براندازی کاخ ظلم پهلوی خود ظلم بزرگی است. این جریان مانند همه جریانات کوشیده از ظرفیت برخی افراد تاثیر گذار در انقلاب استفاده کند و این افراد را به مجموعه خود نسبت دهد شاید بتوان از شاخص ترین این افراد به آیت ا... طالقانی ،  دکتر علی شریعتی ، مهندس بازرگان و عزت ا.. سحابی و دکتر مصدق نام برد آنچه جای تامل دارد قرار گرفتن این افراد در کنار یکدیگر با اختلافات عمده و قابل ملاحظه ای که در دیدگاه دارند، است. قرار دادن شریعتی در کنار مصدق و سحابی ظلم بزرگی به مرحوم دکتر شریعتی است

چرا که می توان درباره شریعتی چنین عنوان کرد که "شریعتی یک چهره پرسوز پیگیر برای حاکمیت اسلام بود، ازجمله منادیانی بود که از طرح اسلام به صورت یک ذهنیت و غفلت از طرح اسلام به صورت یک ایدئولوژی و قاعده نظام اجتماعی رنج می برد و کوشش می کرد تا اسلام را به عنوان یک تفکر زندگی ساز و یک نظام اجتماعی و یک ایدئولوژی راهگشای زندگی مطرح کند.شریعتی یک آغازگر بود. دراین شک نباید کرد. او آغاز گر طرح اسلام با زبان فرهنگ جدید نسل بود. قبل از او بسیاری بودند که اندیشه مترقی اسلام را آنچنان که او فهمیده بود فهمیده بودند و در غالب واژه ها و تغییراتی که برای نسل امروز ما و یا بهتر بگوئیم نسل آن روز شریعتی، نسلی که مخاطبین شریعتی را تشکیل می داد، گیرایی داشته باشد مطرح کنند. موفق نشده بودند به زبان آنها این حقایق را بیان کنند. جوری که برای آنها قابل فهم باشد این مسائل را بگویند. شریعتی آغازگر طرح جدیدترین مسائل کشف شده اسلام مترقی بود به صورتی که برای آن نسل پاسخ دهنده به سوال ها و روشن کننده نقاط ابهام و تاریک بود. شریعتی بر خلاف آنچه گفته می شود درباره او و هنوز هم عده ای خیال می کنند نه فقط ضد روحانین نبود، بلکه عمیقاً مومن و معتقد به رسالت روحانیت بود. او می گفت که روحانیت یک ضرورت است، یک نهاد اصیل و عمیق و غیرقابل خدشه است، و اگر کسی با او مخالفت بکند یقیناً از یک آبشخور استعماری تغذیه می شود. اینها اعتقادات او بود در این هیچ شکی نیست این از چیزهائی بود که جزء معارف قطعی شریعتی بود، اما درمورد روحانیت او تصورش این بود که روحانیون به رسالتی که روحانیت بر دوش دارد به طور کامل عمل نمی کنند"حال آیا قرار دادن ایشان در کنار مصدقی که یک سیاستمدار محافظه کاری بوده که به شخص شاه علاقه‌مند بوده و مخالف برچیده شدن حکومت شاهنشاهی در ایران نبود تناقض نیست؟، چرا که مصدق در مجلس دورة چهاردهم طی نطقی می‌گوید:« بنده می‌خواهم اینجا عرض کنم که من در این مجلس از همه بیشتر شاه را دوست دارم» «ما امروز یک شاه خوب داریم و شاه خوب را باید نگاه داریم» «... خدا شاهد است آقایان این شاه وطن خودش را دوست دارد با حسن نیت است و والله شاید کسی از ما بقدر او حسن نیّت ندارد» پس از نخست وزیری در مجلس می‌گوید: «در این مجلس به شاهنشاه جوانبخت خود قسم خورده‌ام و یک آدم بی‌شرافت نیستم که به این شاه جوانبخت... خیانت بکنم و یا اگر بخواهند به این شاه خیانت بکنند من از آنها جلوگیری و یا او را محکوم به آن مجازاتی که لازم است نکنم» این جملات مصدق بسیار صادقانه است زیرا اگر مواضع سیاسی او در مقابل شاه و آیت الله کاشانی رهبر مذهبیون و در جریان اعدام نواب صفوی و یارانش و سایر زندانیان سیاسی بررسی کنیم خواهیم دید او مردی کاملاً صادق و وفادار به شاه و سلطنت است. دکتر مصدق از نفوذ و محبوبیّت آیت الله کاشانی و سایر علما در مطرح نمودن خود در بین مردم و موجه جلوه دادن چهره خود بسیار بهره برد اما پس از آن هر جا می‌دید که سلطنت از طرف این نیروها در مخاطره است از سلطنت دفاع می‌کرد و در جریان نواب و یارانش نیز هیچ قدمی در جلوگیری از اعدام آنها ننمود. این مرد تا جایی حامی سلطنت بوده و وفاداری به شاه و خاندان پهلوی می‌کرد که خم شده و دست ثریا، زن شاه را بوسیده و در برابر شاه تعظیم کرده است. از طرفی آیا جبهه ملی مذهبی ها از خود نپرسیده است که اکنون چه سنختی بین جبهه ملی مذهبی و آیت الله طالقانی است؟آیت االله طالقانی که امام درباره ایشان میفرماید"آقای طالقانی یک عمر در جهاد و روشنگری و ارشاد گذراند...هیچ گاه در بهار بزرگ خود سستی و سردی نداشت...او برای اسلام به منزله حضرت ابوذر بود و زبان گویای او چون شمشیر مالک اشتر برنده بود و کوبنده؛ مرگ او زودرس بود و عمر او پربرکت."ایشان با هدف وارد ساختن ضربه بر حکومت پهلوی و در حمایت از امام خمینی(ره)، پیامی به مناسبت فرا رسیدن ایام تاسوعای حسینی منتشر و مردم را به شرکت در یک راهپیمایی سراسری دعوت کرد و اعلام داشت که خود نیز در راهپیمایی این روز شرکت خواهد کرد، این اعلامیه در کنار پیام معمار بزرگ انقلاب، بسیار تاثیرگذار بود و سبب حضور میلیون ها نفر در خیابان ها شد. با این توصیف آیا خنده دار نمی نماید که عکس بازرگانی که معتقد بود شاه تنها سلطنت کند و حکومت را وا بگذارد در کنار عکس طالقانی قرار گیرد که همه ی عمر خود را صرف از بین بردن استبداد و نابودی حکومت ستم شاهی کرده بود.

با چه روئی برخی افراد و جریانات سکولار مآب دم از شریعتی می زنند که روشنفکر دینی محسوب می شود. آیا آنانی که جملات شریعتی را برخلاف خاستگاه فکری ایشان استفاده می کنند شرم نمی کنند. جریاناتی که دشمنی آنان با اسلام بر همگان عیان شده اکنون دم از شریعتی ای می زنند که "حسن وارث آدم " را دارد "فاطمه، فاطمه است " را نگاشته است حاصل کلام آنکه مصادره به مطلوب شخصیت هائی همچون شریعتی و طالقانی و آنان را در کنار امثال مصدق و بازرگان و سحابی قرار دادن به دور ازاندیشه و عقل سیاسی است و این تنها یک دلیل دارد که این جریانات تهی و خالی از اندیشمندان بزرگ است کاری جز عاریه گرفتن و به خود منسوب کردن بزرگان ندارد و در این راه مجبورن به تناقض می رسند و این پر واضح است چه کسی بهتر از امثال شریعتی و طالقانی که هم از جانب مخالفین و هم از جانب موافقین آنان، مورد ظلم قرار گرفته اند.