عاشقانه های یک بچه بسیجی

خاطره ای از رهبرمعظم انقلاب :

"بهار سال شصت و پنج روزى که امام (ره) در بستر بیمارى بودند، فراموش نمى‏کنم. ایشان دچار ناراحتى قلبى شده بودند و تقریباً ده، پانزده روزى در بستر بیمارى بودند. در آن زمان من در تهران نبودم. آقاى حاج احمد آقا- آقازاده‏ ى محترم ایشان به من تلفن کردند و گفتند سریعاً به آنجا بیایید؛ فهمیدم که براى امام (ره) مسأله‏ یى رخ داده است. آناً حرکت کردم و پس از چند ساعت طى مسیر، خود را به تهران رساندم... خدمت امام (ره) رفتم و هنگامى که نزدیک تخت ایشان رسیدم، منقلب شدم و نتوانستم خودم را نگهدارم و گریه کردم. ایشان تلطف فرمودند و با محبت نگاه کردند...

در آن لحظه‏ی ى که امام (ره) ناراحتى قلبى پیدا کرده بودند، ما به‏ شدت نگران بودیم. وقتى‏ که من رسیدم، ایشان انتظار و آمادگى براى بروز احتمالى حادثه را داشتند. بنابراین، مهم‏ترین حرفى که در ذهن ایشان بود، قاعدتاً مى ‏باید در آن لحظه‏ ى حساس به ما مى ‏گفتند. ایشان گفتند: قوى باشید، احساس ضعف نکنید، به خدا متکى باشید، «اشدّاء على الکفّار رحماء بینهم» باشید، و اگر باهم بودید، هیچ‏کس نمى‏ تواند به شما آسیبى برساند. به نظر من، وصیت سى‏ صفحه ‏یى امام (ره) مى‏تواند در همین چند جمله خلاصه شود."