رفته قم...برگشته...بی قطاب و سوهان آمده

خسته ام چون نِی که در آغوشِ قلیان آمده 

خسته ام چون لنگه کفشی که بیابان آمده

خسته ام مثل کسی که بعد سالی کارواش 

برده تا ماشین خود را، زود باران آمده

خسته ام چون عاشقی که فال او این بار هم 

"یوسف گم گشته بازآید به کنعان" آمده

خسته ام مثل کسی که بعد عمری مدرسه 

آمده...اما سرِ درس حسابان آمده

خسته ام چون نوعروسی که برای ازدواج 

تا بگیرد اذن بابا را به زندان آمده!

خسته ام مثل کسی که بچه اش با پولِ او 

رفته قم...برگشته...بی قطاب و سوهان آمده

خسته ام چون کارمندی که به طور سرزده 

آخرِ ماهی برایش چند مهمان آمده 

خوف همراه با رجا این است ، گفته استاد درس تفسیرم

خط قرمز برای من لب توست ،تو بگویی بمیر میمیرم 

مطمئن حرف میزنم اما ، تو بگو پس بگیر میگیرم

حرف هایت برای من سند است،خنده ات لحظه های مستند است

چشمهای تو دلبری بلد است ، از نگاه تو تحت تاثیرم

هر کجا میروم کنار منی ، تو غرور من اقتدار منی 

یار غار منی نگار منی ، تو گره خورده ای به تقدیرم

هر چه که خنده هات شیرین است، اخم هایت چو پتک سنگین است

خوف همراه با رجا این است ، گفته استاد درس تفسیرم  

تیغ بر کش که درد کار من است ، فاش میگویم این نگار من است 

زخم تیغ تو اعتبار من است ، من به دنبال زخم شمشیرم

عاشق ناز و عشوه ات نشدم ، بیشتر هیبت ات گرفته مرا 

بحث ما بحث شیر و اهو نیست هم تو شیری, هم اینکه من شیرم