مفسدین فی الارض

کلیپ صوتی با عنوان «مفسدین فی الارض»

  دیدگاه حضرت امام(ره) درباره حمله کنندگان به شورای نگهبان

و منافقین خواهان رابطه با آمریکا

دوران یادگیری

صرف نظر از اینکه نهایتاً 10 تفنگدار بازداشت شده آمریکایی نزدیک سواحل بوشهر آزاد شدند، مهم است که ببینیم چرا در این موقعیت زمانی خاص، چنین تجاوزی به مرزهای ایران صورت گرفته است.
آمریکا اکنون از حیث نحوه رفتار با ایران در مرحله پساتوافق، در حال طی کردن نوعی دوره یادگیری است. روش کار کلاسیک در دوران یادگیری این است که یک سلسله آزمون‌های هوشمند پیش روی ایران قرار می‌گیرد و با مطالعه نحوه واکنش ایران به این آزمون‌ها، شبکه‌ای از مفاهیم و الگوها شکل می‌گیرد که به آمریکا «می‌آموزد» در مرحله پسابرجام چگونه باید رفتار کند. آمریکایی‌ها بسیار علاقمند هستند که ایران وارد دورانی از خودکنترلی شود و بپذیرد که مقابل آمریکا شکست خورده و در نتیجه باید هم در کنشها و هم در واکنشها به حد و اندازه جدید خود واقف باشد. متأسفانه نشانه‌هایی که آمریکا اکنون از داخل ایران دریافت می‌کند، یک‌پارچه نیست، رفتار دولت عموماً به‌گونه‌ای است که محاسبات آمریکا درباره ورود ایران به دوران جدیدی از محافظه‌کاری استراتژیک را تأیید می‌کند، سپاه اما در حال مدیریت دقیق محاسبات آمریکاست. نحوه برخورد سپاه با تفنگداران آمریکایی متجاوز به آبهای ایران حاوی این پیام شفاف برای آمریکاست که هرگونه توهمی درباره «برجام‌زدگی» راهبردهای دفاعی و امنیتی ایران، صرفاً یک اشتباه محاسباتی است و اگر آمریکا بر چنین اشتباهاتی اصرار بورزد، مجبور به پرداخت هزینه‌هایی سنگین خواهد شد.

سپر انداختم

من نمی دانم که بُردم جنگ را یا باختم
زنده بیرون آمدم اما سپر انداختم...

از جهنــّـــم هیچ باکی نیست وقتی سالها
با جهانی این چنین هم سوختم هم ساختم

دوست از دشمن مخواه از من که بشناسم رفیق
من! که در آیینه خود را دیدم و نشناختم...

آنچه باید میکشیدم را کشیدم، هر نفس
آنچه را بایست می پرداختم  پرداختم

سالها سازی به دستم بود و از بی همتی
هیچ آهنگی برای دل خوشی ننواختم

زندگی شطرنج با خود بود و در ناباوری
فکر می کردم که خواهم بُرد... اما باختم...!

تاییــد صـلاحیـت شـــده ها!

انقلابی شده ها

ای آب ندیده ها و آبی شده هــــا

بی جبهه وجنگ انقلابی شده ها

مدیون شب حمله ی جـــانبازانید

ای بر سر سُفره آفتابی شده هـا

تفال میزنم هر شب مَفاتیحُ الجَنانَم را

به یاد ان کسى که چشم هایش برده جانم را

تفال میزنم هر شب مَفاتیحُ الجَنانَم را

 من آن آموزگارم که سوال از عشق میپرسم
ولیکن خود نمیدانم جواب امتحانم را

کمى از درد ها را با بُتم گفتم مرا پس زد

دریغا که خدایم هم نمى فهمد زبانم را

به قدرى در میان مردم خوشبخت بدنامم
که شادى لحظه اى حتى نمى گیرد نشانم را

تو دریایى و من یک کشتى بى رونقِ کُهنه

که هى بازیچه میگیرى غرورم ، بادبانم را

شبیه قاصدک هاى رها در دشت میدانم

لبت بر باد خواهد داد روزى دودمانم را

دلم مى خواهد از یک راز کهنه پرده بردارم

 امان از دست وجدانم که مى بندد دهانم را

فوق العاده ای به نام شهرزاد

توصیه به دوستان:

اول:

بخاطر صدای خواننده محبوبم محسن چاووشی در سریال

تو رو از دور دلم دید اما

نمیدونست چه سرابی دیده

منه دیوونه چه میدونستم زندگی برام چه خوابی دیده

نمیدونی نمیدونی ای عشق کسی که جوونیشو ریخته به پات

واسه اینکه تو رو از دست نده چه عذابی چه عذابی دیده

آه ای دله مغرور آروم باش آروم

هی حاله نامعلوم آروم باش آروم

شعر آهنگ جدید محسن چاوشی شهرزاد

نیستی اما هنوزم کنارمی

نیستی اما هنوزم اینجایی

روزی صد هزار دفه میمیرم اگه احساس کنم تنهایی

هر کجا رفتیو هر جا موندی منو بی خبر نذار از حالت

اگه تنها شدیو دلت گرفت خبرم کن که بیام دنبالت

آه ای دله مغرور آروم باش آروم

هی حاله نامعلوم آروم باش آروم

دوم :

بخاطر بازی ستاره سینمای ایران و بازیگر محبوبم شهاب حسینی

سوم :

بخاطر کار قشنگ عوامل فیلم در جا انداختن حلال و حرام در کپی غیرقانونی

چهارم :

بخاطر داستان زیبا و جذابچه از لحاظ تاریخی و چه از لحاظ دراماتیک بودن داستان که تحولی در سینمای خانگی ایجاد کرد

از زکزاکی تا نمر

تر شد از موج خبر، چشم همه، ساحل‌ها
حبس هرگز نشود کشتی خون، در گِل‌ها
سر به‌دارند در این قافله، دریادل‌ها...!

ناله را وقت، فراخ است! به خود برگردیم!
باز تنهاست «محمد»... به اُحُد برگردیم!

گر به دندان سعودی، جگر آید، بهتر!
بالش نیزه اگر زیر سر آید، بهتر!
رجز از سینه صدچاک برآید، بهتر!

دار بر دوش، کِشد پشت سرش حیرت را
معنی تازه دهد شیخ نمر، غیرت را

آه، ای شیخ! زمان را سپسی داده خدا
از شهادت، به تو تازه‌نفسی داده خدا
مرگ نمرود به دست مگسی داده خدا

شفق قتل تو گوید ز شبِ صدها ایل
می‌چکد خون تو از کنج لب اسرائیل

رعد و برقیم و جنون‌باور و مرگ‌آگاهیم
امت واحده و قوم شهادت‌خواهیم
سنی و شیعه، نمک‌خورده روح‌اللهیم

سر به‌داری، نمک سفره بیداری شد
خون زهراست که در رگ‌رگ ما جاری شد

خون مظلوم، «گواه» است! شهادت، این است!
حج ما، بر سرِ نیزه است، عبادت، این است!
بکُشید امت حق را که سعادت، این است!

خاک پای شهدا، تاج شرف خواهد شد
برکت خون «نمر»، مکه، نجف خواهد شد

وقت آن است حجاز از جگرش آه کشد
از قطیف، آه کشد! تا به یمن راه کشد
یوسف فاطمه، بیرون ز دل چاه کشد

سنی و شیعه، کند آنچه دل احمد خواست
«امت واحده از شرق به پا خواهد خاست»

از یمن تا به منا، خاک سیاهید شما!
انتقام، آتش غیرت شده! «کاهید» شما!
«کدخدا»، چاهکن است و تهِ چاهید شما!

سنی و شیعه، به تکفیر، حریفیم همه
از یمن تا به دمشق، اهل قطیفیم همه

اینجا هوا بارانی است

شبیه قطره بارانی که آهن را نمی فهمد

دلم فرق رفیق و فرق دشمن را نمی فهمد

نگاهی شیشه ای دارم به سنگ مردمک هایت
الفبای دلت معنای «نشکن!» را نمی فهمد

هزاران بار دیگر هم بگویی: «دوستت دارم»
کسی معنای این حرف مبرهن را نمی فهمد

من ابراهیم عشقم، مردم اسماعیل دلهاشان
محبت مانده شمشیری که گردن را نمی فهمد

چراغ چشمهایت را برایم پست کن دیگر
نگاهم فرق شب با روز روشن را نمی فهمد

دلم خون است تا حدی که وقتی از تو می گویم
فقط یک روح سرشارم که این تن را نمی فهمد

برای خویش دنیایی شبیه آرزو دارم
کسی من را نمی فهمد... کسی من را نمی فهمد

پ ن 1:

زیر باران می روم بی چتر مغرورم هنوز

اصلا از این اشک ها چشمان من نمناک نیست

پ ن 2:

اگر در جریان رودخانه صبرت ضعیف باشد
هر تکه چوبی مانعی عظیم بر سر راهت خواهد شد!

یک فنجان آرامش لطفا

امیدی بر جماعت نیست میخواهم رها باشم
اگر بی انتها هم نیستم بی ابتدا باشم

چه می شد بین مردم رد شوی آرام و نامرئی
که مدتهاست میخواهم فقط یک شب خدا باشم

اگر یک بار دیگر فرصتی باشد که تا دنیا -
بیایم دوست دارم تا قیامت در کما باشم

خیابانها پر از دلدار و معشوقان سردرگم
ولی کو آنکه پیشش میتوانم بی ریا باشم ؟

کسی باید بیاید مثل من باشد، خودم باشد
که با او جای لفظ مضحک من یا تو، ما باشم

یکی باشد که بعد از سالها نزدیک او بودن
به غافلگیر کردنهای نابش آشنا باشم

"دلم یک دوست میخواهد که اوقاتی که دلتنگم
بگوید خانه را ول کن بگو من کی، کجا باشم؟"

پی نوشت :

بعد مرگم شعرهایم دستکارى می شوند

بعد عیسى حفظ مى کردند کاش انجیل را....

متاهل ها بخوانند

در داخل خانواده، کار و روحیّات مرد را نباید از زنان توقّع کرد؛ روحیات زن را هم در خانواده نباید کسی از مرد توقّع کند. هر کدام یک خصوصیات طبیعی و روحی دارند که مصلحت بشر، مصلحت جامعه، مصلحت نظام اجتماعی زن و مرد این است که روحیّات و خصوصیات مرد وزن در تعامل اینها در داخل خانواده دقیقاً رعایت شود؛ که اگر رعایت شد، هم این خوشبخت است و هم آن. اما کسی به کسی حقّ ظلم کردن، زور گفتن و استخدام کردن ندارد. بعضی از مردان خیال میکنند که زن وظیفه دارد همه‌ی کارهای مربوط به آنها را انجام دهد. البته در محیط خانواده، زن و مردی که به هم علاقه دارند، با کمال میل و شوق، کارها و خدمات یکدیگر را انجام میدهند؛ اما انجام دادن از روی میل، غیر از این است که کسی احساس کند، یا این طور عمل کند که گویا وظیفه‌ی زن است که باید مثل یک مستخدم، خدمت مرد را به آن شکل انجام دهد. چنین چیزی در اسلام وجود ندارد. 20/12/75