عاشقانه های یک بچه بسیجی

✅ کار جدى براى مواجهه‏ى با این تهاجم فرهنگى، از حوزه صادر نمیشود.
✅هر کس هر چه میخواهد بگوید، بگوید- جامعه‏ى مدرسین اعلام موضع کند؛ انتظار ما این است.
✅تصور این است که جامعه‏ى مدرسین این جورى میتواند به حیات سیاسى خود و به اعتبار و آبروى سیاسى خودش ادامه دهد. با سکوت و از کنار مسائل رد شدن، نمیشود آدم اعتبارش را حفظ کند. اصلًا اقتدار و اعتبار، در بیان صریح مواضع و ایستادگى بر سر مواضع حاصل میشود. ولو لطماتى هم بر انسان بخورد، همان لطمات به اعتبار انسان مى‏افزاید.
✅در زمینه‏ى مسائل کشور موضع بگیرید؛ نه حالا فقط در زمینه‏ى انتخابات و آدم‏ها و اینها- آنها ممکن است مصلحت باشد، ممکن است نباشد؛ آن را خودتان هر جور مصلحت دانستید، عمل کنید- اما در مسائل عمومى کشور اعلام موضع کنید. یک‏جا موافقید، موافقت کنید، یک جا مخالفید، مخالفت کنید؛ معلوم بشود که این، موجود زنده‏ى فعال وارد در صحنه است.
✅آقایان مراجع را پشتیبانى اطلاعاتى کنید؛ والّا وقتى شما نرفتید، دیگران میروند یک چیزهایى میگویند و با اطلاعات غلط، این خلأ اطلاعاتى را پر میکنند.

✅یکى از کارهاى مهمى که به نظر من پیش روى جامعه‏ ى مدرسین است، این است که بنشیند و آن محدوده‏ ى وظایف خودش را تعریف کند. ممکن است بعضى از کارها یک روزى جزو وظایف شما بوده؛ اما امروز جزو وظایف محسوب نشود؛ فرض کنید مثلًا در زمینه‏ ى تعیین و معرفى نامزد مجلس، یا ریاست جمهورى، یا شوراى شهر، من باب مثال در قم؛ ممکن است اینها جزو کارها نباشد؛ من نمى‏ گویم هست یا نیست، بلکه اعتقادم این است که خود مجموعه باید بنشینند و تشخیص بدهند که هست یا نیست. در این دوره‏ ى انتخابات، دیدیم اختلاف پیدا شد و این اختلاف بیرون هم منعکس شد؛ واقعاً خوب هم نبود؛ یعنى نشان دهنده ‏ى این بود که در یک امر نه چندان زیربنایى، بین مجموعه‏ ى محدودى که جامعه‏ ى مدرسین است، اختلاف نظر عمیقى وجود دارد! این، خوب نیست.

بیانات در دیدار جامعه مدرسین حوزه علمیه قم 09/ 07/ 1384